ماجراجوی جوان

درایت نیکی کردن

اسکن جدیدی از کتاب جایگزین شد.

بچه هایی هستند که مثل علفهای هرز سبز می شوند و رشد می کنند و به ریش باغبانها و بیل و بیلچه شان هم می خندند. “ژوائو“ ، کودک پرتغالی، نیز یکی از این بچه ها بود و وقتی اولین بار روی نیمکت کلاس درس نشست، نه سال تمام از سنش می گذشت. معلم کلاسش اسم او را “ماجراجو“ گذاشت و از آن روز به بعد، همواره به ماجراهای بزرگ و کشف دنیاهای جدید- مثل “واسکودوگاما“، کاشف بزرگ هموطن خود- فکر می کرد. پسربچه های دیگر او را مسخره می کردند، ولی کلمه “ماجراجو“، همچون پاره ای از خورشید، در وجود او می درخشید و او را بر بال خیال به سوی آینده های ناشناخته و هیجان انگیز می برد.
سالها بعد، ژوائو وقتی به دانشگاه بزرگ پرتغال می رفت، خود را ناخدای کشتی بزرگی می دید که درگذر از دریای تاریکیها – تاریکیهای جهل و بی سوادی- می توانست دنیای روشنتری را به خود و دیگران نوید دهد.

سالها پیش این کتاب را خوندم هنوز که هنوزکه قسمت ژوائو از مه میگذره در ذهنم مونده بود ،مرسی از فرستنده کتاب .

عالی بود وخیلی مفید:x:D

زحمت زيادي در گردآوري اين كتابها متحمل شده ايد زنده باد

:-)
سلام ماهتاب
:-O:-O:-O:-O:-O:-O:-O:-O:-O:-O:-O

هر كتابي كه محمد قاضي ترجمه كنه حتماً ارزشه خوندن داره

با تشكر از قراردادن اين كتاب جالب .

ممنون از لطفت ماهتاب جان ، من كتاب هاي چاژ قبل از ان قلاب ، كانون را خيلي دوست دارم ، مثله همين كتاب و يا لك لك ها بربام ، كودك و سرباز ، تيستو سبز اتگشتي ، پسر و رود و....
بازم ممنون